| Dit is een prachtig gedicht van Charlie Chaplin. Hoe oud je ook bent of in wat voor fase je in je leven ook zit, dit gedicht laat je nadenken wat werkelijk belangrijk is en dat is namelijk van jezelf houden! Als je namelijk van jezelf houd heb je voor een groot gedeelte jouw ergste vijand bestreden, namelijk het EGO! Neem de tijd en laat dit op je inwerken. Veel liefs, Anika en Michele Theunisz Toen ik van mezelf begon te houden…- Een gedicht van Charlie Chaplin geschreven op zijn 70e verjaardag op 16 april 1959: Toen ik van mezelf begon te houden, zag ik in dat mijn onrust en emotioneel lijden waarschuwingen zijn, dat ik niet met mezelf in harmonie leef. Nu noem ik dat AUTHENTICITEIT. Toen ik van mezelf begon te houden, begreep ik hoeveel ik iemand kan kwetsen als ik mijn verlangens opdring, zelfs als ik wist dat de tijd er niet rijp voor was en de ander er niet klaar voor was, zelfs als ik die ander was. Nu noem ik dat RESPECT. Toen ik van mezelf begon te houden, verlangde ik niet langer naar een ander leven en zag ik dat alles in de wereld om me heen een uitnodiging is om me te ontwikkelen. Nu noem ik dat GROEI. Toen ik van mezelf begon te houden, begreep ik dat ik altijd op het juiste moment op de juiste plek ben en dat alles precies op het juiste moment gebeurt. Ik kan dus gerust zijn. Nu noem ik dat ZELFVERTROUWEN. Toen ik van mezelf begon te houden, stopte ik om tijd te verliezen en grote plannen voor de toekomst te maken. Nu doe ik alleen dat waar ik gelukkig van word, waar ik van houd en waar mijn hart blij van wordt, op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo. Nu noem ik dat EENVOUD. Toen ik van mezelf begon te houden, heb ik me bevrijd van alles wat niet goed voor me was: eten, mensen, spullen, situaties en alles wat me aantrok en me van mezelf verwijderde, Eerst noemde ik het “gezond egoïsme”. Nu noem ik het LIEFDE VOOR JEZELF. Toen ik van mezelf begon te houden stopte ik met steeds gelijk willen hebben en sindsdien maak ik steeds minder fouten. Nu noem ik het BESCHEIDENHEID. Toen ik van mezelf begon te houden wilde ik niet langer in het verleden leven en me zorgen maken over de toekomst. Nu leef ik alleen in het heden, waarin alles gebeurt. Nu leef ik elke dag, de een na de ander en noem ik het TEVREDENHEID. Toen ik van mezelf begon te houden begreep ik dat mijn gedachten me konden storen en ziek maken. Maar toen ik mijn hart liet spreken, werd het een waardevolle bondgenoot. Nu noem ik het WIJSHEID VAN HET HART. We hoeven niet langer bang te zijn voor confrontaties of problemen van welke aard ook, met onszelf en met anderen. Zelfs de sterren botsen weleens en daaruit ontstaan nieuwe werelden. Nu weet ik: dat is LEVEN. |